Lumalaki ang mga mata ng guro namin sa Filipino na si Binibining
Amy. Lumalabas na ang kanyang mga pangil, tumatalas ang kanyang mga kuko,
lumalakas ang kanyang dagundong.
Dahil sa takot, nakaihi tuloy sa kanyang salawal si Gino. Dahil
sa takot, nangatog ang tuhod ni Joshua. Dahil sa takot, nahulog ang bolpen ni
Aira. Pakiramdam ko, lahat ng takot na nararanasan ng mga kaklase ko ay dahil
nanaman kay Harry. Siya lang kasi ang may kapangyarihang gawing halimaw ang
aming mga guro.
Noong nakaraang Lunes, naging parang Kapre si Sir Alvarez. Sa
sobrang lakas ng kanyang sigaw, halos mabasag ang aming bintana. Paano kasi,
hindi nanaman ginawa ni Harry ang kanyang Takdang-Aralin. Nagalit tuloy si Sir
Alvarez sa klase. Kaya naman noong recess na, hindi na namin kinausap si Harry.
Kasalanan niya kasi kung bakit binigyan kami ni Sir Alvarez ng sangkaterbang
Takdang-Aralin.
Noong nakaraang Martes, umiyak si Annie. Ginunting kasi ni Harry
ang kanyang backpack habang nagsasagot kami ng aming mga gawain sa Mathematics.
Nakita namin kung papaano nagpalit ng anyo si Ginang Lorenzo. Para siyang
mangkukulam habang nagagalit. Kaya naman noong recess na, hindi kami
nakipaglaro sa kanya dahil baka ng aming mga buhok naman ang kanyang isusunod.
Noong nakaraang Miyerkules, kinabahan kaming lahat sa
klasrum. Naging bakunawa kasi si Ginoong Ignacio. Kahit hindi kami mga buwan,
pakiramdam ko, lalamunin niya kaming lahat! Paano kasi, nabato ni Harry ng bola
ang bumbilya sa loob ng aming klasrum habang ginagawa namin ang aming experiment tungkol
sa gravity. Kaya naman noong recess, ipinatawag siya sa Principal’s Office.
Noong nakaraang Huwebes, nagtakbuhan kaming lahat papalabas
ng klasrum! Hinahabol kasi kami ni Harry habang hawak-hawak niya ang isang
gagambang malaki. Nalaman ito ni Ginang Perez, ang aming guidance counselor. Kaya
naman, agad niyang ipinatawag si Harry sa kanyang opisina. Nakahinga kami nang
maluwag. Patapos na ang recess ngunit hindi pa rin pinapalabas ni Ginang Perez
si Harry sa kanyang opisina. Pinaparusahan na kaya siya doon?
Ngayong Biyernes, lumiban sa klase si Harry. Payapa ang
aming daigdig. Walang Harry na nangugulo, walang Harry na sumisigaw, walang Harry
na takbo nang takbo, at walang Harry na dahilan kung bakit nagiging halimaw ang
aming ga guro.
“Hindi ba’t kakaiba ang ating klasrum na wala si Harry?”
tanong ni Ginang Liwanag, ang aming adviser.
Tama nga si Maam. Hindi na maingay gaya ng dati. Hindi na
kasing sigla gaya ng dati. Hindi na kasing saya gaya ng dati. Kahit ginagawang
halimaw ni Harry ang aming mga guro, siya naman ang nagpapatawa sa amin kapag
wala pang klase. Siya ang nagpapasayaw sa amin kapag nababagot kami. Siya ang
nang-aaliw sa amin sa pamamagitan ng kanyang mga kembot at mga galaw na
mala-kiti-kiti.
“Ma’am, nasaan po si Harry?” tanong ni Joshua na
takang-taka.
“Nasa espesyal na doktor si Harry. Kailangan niyang malaman
kung may halimaw ba na kumikiliti sa
kanyang katawan kaya galaw siya nang galaw at nakakagawa ng mga bagay na hindi
kanais-nais,”sagot ni Ginang Liwanag.
Binalot ako ng pagtataka kaya napatanong ako, “Kinokontrol po ba ng halimaw
na iyon ang katawan ni Harry kaya minsan, hindi na alam ni Harry ang kanyang
ginagawa?”
“Maaari, Charice. Kaya hinihiling ko na tulungan natin si Harry
upang layuan siya ang halimaw na iyon,” sagot ni Ginang Liwanag sa akin. “Ngunit
huwag kayong matakot at mag-alala, ang halimaw na iyon ay hindi mananakit ng
mga batang mababait na katulad niyo,” dugtong pa ni Ma’am.
Nagtinginan kaming magkakaklase. Ang iba’y nagbubulungan,
hindi makapaniwala sa sinapit ni Harry.
“Kaya pala!” bulalas ni Annie. “Kasalanan ito ng halimaw sa
loob ng kanyang katawan!”
“Ano po ang maitutulong namin kay Harry, Maam?” tanong ni
Aira.
“Kailangan lamang ni Harry ng ating malawak na pang-unawa.
Nais lamang ng halimaw na magalit tayo kay Harry dahil ayaw niyang magkaroon siya
ng maraming kaibigan. Kaya para lumayo ang halimaw sa loob ni Harry, kailangan nating
siyang intindihin at dapat kayong maging mabuting kaklase sa kanya nang sa
gayon, wala nang Harry na nagpapainit sa ulo ng inyong mga guro,”sabi ni Ginang
Liwanag.
Tumango-tango ang lahat. Naiintindihan ko na kung bakit
ganoon si Harry. Upang hindi na magkaroon ng pasaway na Harry sa aming klasrum,
tutulungan namin siyang mapaalis ang halimaw na iyon sa kanyang katawan.
Nang sumunod na Lunes, pumasok si Harry nang may dala-dalang
kuting. Lumapit kami sa kanya upang makita ang kanyang dala-dala.
“Nakita ko ito sa abandonadong lote. Tara! Pakainin natin!”
nagagalak niyang sabi.
Sinunod namin siya. Binigyan namin ang kuting ng tinapay at
kapirasong karne mula sa aming mga dalang baon. Masaya naman si Harry dahil sumisigla
ang kanina’y mahinang kuting. Aalagaan na raw muna niya ito habang hinahanap
ang may-ari ng pusa.
Simula ng araw na iyon na nakikipagkita sa doktor si Harry at nakausap kami ni Ginang Liwanag,
hindi na nagpapalit ng anyo bilang halimaw ang aming mga guro. Kagaya namin,
mas pinagtutuunan nila ng pansin kung papaano hindi magigising ang halimaw na
nagpapahamak kay Harry. Nagpasalamat si
Ginang Liwanag sa amin sa pag-iintindi ng kalagayan ni Harry. Alam ko, sa mga
darating na panahon, lalayas na ang halimaw sa kanyang katawan dahil maraming siyang
kaibigang tumutulong at umiintindi sa
kanyang kalagayan.
