Pagguhit, Pagsayaw, Pagkanta't Pagmamahal

Pagguhit, Pagsayaw, Pagkanta't Pagmamahal

Kapag ang kamay, naghandang hawakan

ang lapis na pangguhit,

kapag ilang hagod, konting bura,

minsang uulitin ang gawa,

nakakabuo siya ng kakaibang  musika.

Sa bawat kumpas ng kamay

na waring idinidiktang

mabuhay ang guhit sa papel,

ay may lumalabas na melodiya.

Mula sa lirip ng manlilikha,

Dadaloy ang pagsinta sa sining

Patungong braso hanggang daliri

Upang buhayin ang bagay

Na sa diwa'y nakakulong.

Mahirap sumigaw, bumulyaw,

Ilabas ang nararamdaman

sa pamamagitan ng tunog

Na nanggagaling sa bibig.

Kaya sa mga tahimik ang bibig,

ang kamay ang maingay.

Ngunit ito'y katulad ng lalamunang, napapaos

Nangangawit din ang bawat braso't

ang kamay ay namamanhid.

Saanmang sulok ng papel, nginig ang nananaig.

Ngunit kung totoong ito'y sinisinta,

iniinda

ang anumang sakit na nadarama,

magpapatuloy ang pagkumpas

sa saliw ng melodiya,

magpapatuloy ang paghagod at pagdampi

ng lapis sa papel.

Tuluan man ito ng malagkit na pawis

at luhang sa mata'y tumakas.