ni Alma Reynaldo
Gustong-gusto ng kamay kong
magpadulas kasama ang tangan
kong panulat sa hungkag na papel,
magtatanim ng butong dahan-dahang tutubo.
Giliw ang mata ko sa salitang
nalimbag,tila mga bulaklak
na bagong sibol.
Naaamoy ko ang bangong
humahalimuyak mula sa damdaming
kumawala’t tumubo mula sa kawalan.
Kay sarap dinggin ang uhaw
na papel.
Kaya’t didiligan ko ng tinta
ang bawat sulok nito,
pupunuin ng buhay
upang tumingkad.
Kay tamis ialay sa Dakilang Lumikha.
Kay tamis ialay sa taong sinisinta
upang may madama siya.
Kay tamis ialay sa taong walang pag-asa
upang kahit ngiti man lang ay bumukadkad.
Ngunit wala nang tatamis pa,
kung ang bulaklak nito
ay para sa lupang aking tinubuan,
magbalik man sa lupa’y
muling sisibol.
No comments:
Post a Comment