Tala sa Ulap
Tala’y aandap-andap,
Nagtatago sa ulap.
Di makita ang kislap,
Sa lilong alapaap.
Hindi ko siya mayakap.
Kapalara’y masaklap.
Ningning niya’y aking hanap,
Nang ako’y maging ganap.
Makinang, walang kurap,
Walang angking pagtanggap.
Abutin mo’y mahirap,
Parang blangkong pangarap.
Bulag
Lagi nang nakapinid,
Ang liwanag sa dibdib.
Wala akong marinig.
Kundi ang kanyang tinig,
Na sa tenga’y malamig.
Kahit na inuusig
Ng katawan sa nginig.
Hibang na sa pag-ibig
Dugo ma’y ipandilig.
Kakapisang Pipit
Nais ko ang lumipad
Kahit na sa’n mapadpad
Ito ay matutupad,
Kahit ito ay huwad.
Sa taas man ay hubad,
Ang mithii’y matingkad.
Kahit ako’y makupad.
Tiis nama’y malapad.
Maliit man ang pakpak
Di ako malalaglag.
Batang Lansangan
Sa baso ko ilaglag
Ang inyong awa’t habag.
Di ako makailag
Sa mapaglarong yabag.
Ako ay batang bihag
Sinusubok ang tatag.
Ako ay walang hapag,
Pagkain ko ay pagpag.
sa harap nakalatag,
Ang tumihayang palad.
kagaya din ng bulag,
Gusto ko ng liwanag.
hiling ko sa maluwag,
tulungang maaninag
ang pag-asang mailap.
Ang Dahon sa Hangin
Sa hangi’y sumasabay,
Ang dahong kumakaway.
Giliw sa pagsasayaw,
Inaalis ang lumbay.
Paglipad, walang humpay,
Doon ay abot-tanaw
Paggalaw ay magaslaw.
Kahit siya’y sinusuway,
Ikaw pa ang halimaw.
Bigla-biglang nilatay
Ng hangin na may kamay.
Malupit ang paggalaw.
Di mo na mahihintay,
Sa lupang siya’y mabuhay.
Sa tsokolateng kulay,
Siya’y pataba sa uhaw..
